Cynthia - delegee bij Carpenter in Roeselare
Op 21 maart is het de Internationale Dag tegen Racisme. Een goed moment om stil te staan bij hoe diversiteit in de praktijk werkt. Diversiteit op de werkvloer is geen abstract begrip, maar dagelijkse realiteit voor veel werknemers. Het brengt kansen en uitdagingen met zich mee.
Cynthia werkt al twintig jaar als delegee bij Carpenter Belgium en ziet elke dag wat diversiteit op de werkvloer betekent. Haar bedrijf, een Amerikaanse multinational, telt werknemers uit verschillende landen en culturen. Dat brengt uitdagingen met zich mee, maar ook kansen.
Hoe pak je dat aan? Hoe zorg je ervoor dat mensen elkaar vinden en samenwerken? Welke initiatieven maken écht een verschil? En hoe kan diversiteit de werkplek niet alleen complexer, maar ook beter maken? We vroegen het aan Cynthia.

Communicatie als sleutel
Cynthia werkt al jarenlang in een bedrijf waar werknemers van verschillende nationaliteiten samenwerken. "We hebben Belgen, Roemenen, Polen en een steeds groter wordende groep medewerkers van Afrikaanse origine," vertelt ze. "Diversiteit is een troef, maar brengt ook uitdagingen met zich mee."
In het begin merkte Cynthia dat er weinig communicatie was tussen de verschillende groepen. "Veel mensen praatten niet met elkaar, deels door taalbarrières, maar ook door vooroordelen. Sommige Belgen dachten dat anderstaligen hen bewust negeerden omdat ze in hun eigen taal spraken. Maar wij doen dat ook zonder er bij stil te staan." Om dit te doorbreken, startte ze initiatieven om taal en cultuur bespreekbaar te maken. "We hebben ingezet op Nederlands op de werkvloer, maar toen kwam corona en viel alles stil. Daarna hebben we als delegees zelf de basiskennis Nederlands bijgebracht."
Eten, cultuur en tradities
Cynthia gelooft dat een simpele aanpak het verschil maakt. "Tijdens de middagpauzes stelde ik vragen: 'Wat eet je? Dat ruikt lekker!' of 'Waar kom je vandaan?' Dat brak het ijs. Eerst zaten de Roemenen apart, de Belgen apart, de Afrikanen apart. Maar langzaamaan begon dat te veranderen."
Ze stimuleerde kleine gebaren die een groot effect hebben. "Als iemand jarig is, wordt er nu spontaan taart of baklava gedeeld. Die kleine momenten helpen om echt contact te maken." Het gaat niet enkel over eten, maar ook over cultuur en tradities. "Bij Pasen vertelde ik over onze gewoontes, en tijdens de ramadan vroegen we naar hun gebruiken. Mensen begonnen elkaars achtergrond te begrijpen."
Op de werkvloer blijft het een proces van herhalen en bijsturen. "Mensen komen en gaan. Telkens als er nieuwe collega’s zijn, moeten we opnieuw beginnen: hen welkom heten, begeleiden, integreren. Het is hard werken, maar het is de moeite waard. We moeten niet alleen naast elkaar werken, maar met elkaar. Pas dan wordt diversiteit echt een kracht."
Inclusie en bedrijfscultuur
De inspanningen om diversiteit te omarmen worden ook op beleidsniveau ondersteund. "Ons moederbedrijf in Amerika heeft een duidelijke visie: iedereen is gelijk, ongeacht afkomst, geloof of seksuele voorkeur. Dat staat zwart op wit in hun beleidsnota’s. En als er incidenten zijn, wordt daar effectief tegen opgetreden."
Maar inclusie betekent meer dan enkel regels op papier. "Je moet blijven werken aan een open sfeer. Dat is niet vanzelfsprekend. Mensen hebben tijd nodig om zich veilig te voelen en elkaar te vertrouwen."
Soms botst diversiteit met bestaande veiligheidsregels op de werkvloer. Cynthia geeft een voorbeeld: "Er was een collega die een hoofddoek wilde dragen, maar in ons bedrijf mag je geen loshangende kledingstukken dragen vanwege de draaiende motoren. Dat geldt niet alleen voor een hoofddoek, maar ook voor sjaals, losse mouwen of andere kleding die vast kan komen te zitten. In eerste instantie begreep ze dat niet, maar door in dialoog te gaan vonden we een oplossing. Uiteindelijk koos ze ervoor om een strakkere muts te dragen, die wel binnen de veiligheidsvoorschriften paste. Dat soort gesprekken zijn belangrijk om wederzijds begrip te creëren."
Een hoopvolle toekomst
Cynthia ziet diversiteit als een verrijking, zowel op de werkvloer als in de samenleving. "Ik heb het geluk om in een socialistische stad te wonen, in Wervik. Het is een stad met veel verschillende nationaliteiten. Over het algemeen loopt dat goed, maar er is altijd een tegenstroom. Sommige partijen willen bijvoorbeeld geen gemeenschapscentra. Dat is jammer, want we kunnen zoveel van elkaar leren."
Ze haalt een persoonlijk voorbeeld aan. "Mijn moeder heeft buren van Noord-Afrikaanse origine die geweldig goed voor haar zorgen. Tijdens de ramadan brengen ze dan koekjes of couscous. Als ze zien dat ze moeite heeft met iets, met het poetsen of de boodschappen, helpen ze haar spontaan. Waarom zien sommige mensen alleen de problemen en niet de voordelen van samenleven?"